ابله (داستایوسکی)

فیودور میخایلوویچ داستایفسکی رمان نویس شهیر روس (1821-1881) رمان های جذاب زیادی منتشر کرده است که در اغلب آنها به بررسی شخصیت ها و حتی روانکاوی افراد می پردازد.

فیودور در دورانی از زندگی بعلت اعتیاد به "قمار" شدیدا فقیر شد و برای فرار از دست طلبکاران، به ایتالیا و سوئیس گریخت و رمان ابله را در سال 1869 در شهر فلورانس ایتالیا نوشت.

شخصیت اصلی این رمان پرنس میشکین، جوان مبتلا به بیماری صرع است که تنها بازمانده یک خاندان ورشکسه اشرافی می باشد که با جوانان طبقه مرفه روسیه روبرو می شود. آنها از سر عشق یا غرور درگیر عواطف و فشارهای روحی می‌شوند و در تلاشند موقعیت خود را مستحکم کنند. در این میان میشکین به عنوان شخصیتی معرفی می‌شود که ذاتا ساده‌دل است و به هر کس اعتماد می‌کند؛ به اضافه اینکه اقامت طولانی‌اش در آسایشگاه سوییسی باعث بی‌تجربگی کامل او در زندگی شده است، لذا همه او را ابله می پندارند.

عنوان رمان کنایه ای است به شخصیت محوری داستان، شاهزاده لِف نیکولایویچ میشکین. خوبی، سادگی، و عدم نیرنگ‌بازی باعث می‌شود بسیاری از شخصیت‌های دنیادیده‌ای که با او روبه‌رو می‌شوند، به اشتباه تصور کنند که او فاقد هوش و بینش است. داستایوفسکی در شخصیت شاهزاده، تلاش داشت تا «انسانی نیک و زیبا» را به تصویر بکشد.

این رمان پیامدهای قرار دادن چنین فردی را در مرکز کشمکش‌ها، امیال، احساسات و خودمحوری‌های جامعهٔ دنیوی بررسی می‌کند، هم برای خود فرد و هم برای کسانی که با او درگیر می‌شوند.

در رمان ابله، به شکلی گسترده به دو مفهوم متقابل بی‌خدایی و ایمان مسیحی (ارتدکس روسی) پرداخته شده. ایپولیت ترنتیف، نیهیلیست (پوچ گرا) جوان، چالشگر اصلی دیدگاه میشکین در رمان است که در نضاد با او (مسیحی روس) قرار دارد.

در سال ۱۸۴۹، داستایوفسکی به‌دلیل مشارکت در فعالیت سیاسی به اعدام با جوخه آتش محکوم شد. اندکی بعد او و دیگر زندانیان بدون هشدار قبلی به میدان سمیونوفسکی برده شدند، جایی که حکم مرگ بر آنان خوانده شد. سه زندانی نخست به ستون‌ها بسته شدند و روبه‌روی جوخه آتش قرار گرفتند؛ داستایوفسکی در میان گروه بعدی بود. درست هنگامی که اولین تیرها شلیک می‌شدند، پیامی از تزار رسید که حکم اعدام را به کار اجباری در سیبری کاهش می‌داد. این تجربه بخوبی در داستان "ابله" بیان شده است.

آگاهی از اجتناب‌ناپذیری مرگ و تأثیری که این آگاهی بر روح زنده دارد، یکی دیگر از مضامین این رمان است.

برخی می گویند این کتاب ارزش چند بار خواندن را دارد.

از این رمان، فیلمی به کارگردانی ایوان پیریف در سال 1958 به زبان روسی ساخته شده است. اوج درام فیلم در جشن تولد ناستاسیا در آپارتمانش رقم می‌خورد. او در برخورد با مهمانانش، لحنی از طعنه‌آمیز تا تحقیرآمیز دارد، اما در مواجهه با میشکین، رویی مهربان‌تر و آسیب‌پذیر از خود نشان می‌دهد. او که از درک و همدلی میشکین شگفت‌زده شده، از او تشکر می‌کند که نخستین کسی بوده که واقعاً او را دیده است. سپس بسته‌ای از پول‌های روگوژین را برمی‌دارد و آن را در شومینه می‌اندازد و گانیا را به چالش می‌کشد که اگر بتواند پول را با دست‌های برهنه از میان شعله‌ها بیرون بیاورد، تمام مبلغ را به او خواهد داد. اما گانیا تحت فشار این موقعیت از هوش می‌رود. در نهایت، ناستاسیا خودش پول نیمه‌سوخته را برداشته و به سوی او پرت می‌کند، سپس همراه روگوژین از آنجا خارج می‌شود و صحنه‌ای پر از انتظارات بر بادرفته و تنش‌های حل‌نشده را پشت سر می‌گذارد.

نقاشی و متن دست‌نویس فیودور داستایفسکی

دانلود رمان ابله (داستایوسکی) جلد 1

دانلود رمان ابله (داستایوسکی) جلد 2

خاطرات خانه اموات (داستایوسکی)

فئودور داستایوسکی (1821-1881) از برترین نویسندگان روسیه و حتی دنیاست. پدرش پزشک اوکراینی بود که به مسکو مهاجرت می کند. وی پس از تحصیل در رشته مهندسی، در ارتش استخدام می شود اما به جرم براندازی زندانی می شود.

داستایفسکی در سال ۱۸۴۹ با شرکت در محفلی ادبی دستگیر شد و به همراه دیگر دوستانش به مجازات اعدام محکوم شدند. البته پیشنهاد مجازات اعدام که از سوی دادگاه نظامی بود تایید نشد ولی با این حال، تصمیم بر آن شد که برای درس عبرت یک مراسم اعدام نمایشی برگزار کنند که در آخرین لحظه خبر عفو را به محکومان بدهند. پس از این اتفاق داستایفسکی را به زندانی در سیبری منتقل کردند. در کتاب حاضر، داستایوسکی شرحی از بازداشت و تبعید خود به اومسک (سیبری) روسیه را بیان میکند. وی بمدت 4 سال در شرایط سخت سیبری زندانی بود که آسیب ههای جسمی و روحی شدیدی را برایش ایجاد کرد. وی در این کتاب به شکلی روشن و ملموس، شرایط جهنم گونه ی زندان را به تصویر می کشد: بی رحمی نگهبانانی که عاشق اذیت و آزار زندانیان هستند؛ شرارت زندانیانی که از کشتن کودکان لذت می برند؛ و رنج کشیدن انسان های نجیب به خاطر تحقیر و بدرفتاری. نویسنده همچنین در این کتاب زندانیان دیگر را معرفى کرده و سرگذشت غم‌انگیز آن‌ها را به طرزى بدیع حکایت و به موشکافى در طبیعت آنها مى‌پردازد و پرده از اسرار درونى انسان برمى‌دارد.

محبوس بودن چهار ساله، داستایوسکى را به کلى عوض کرد. وى دیگر آن مرد شاد و مبارز نبود. دیگر امیدى به بشر نداشت و جز تسلیم سرنوشت شدن چاره‌اى نمى‌دید. این چهار سال شوخى نبود: به قول خود داستایوسکى، وى در این چهار سال زنده به گور شده بود. این چهار سال مرگ اجبارى، چنان اراده او را فلج کرده بود که براى رهایى و گریز از درد غم، گاهى به میخوارى و قماربازى رو آورد. مرد تیره روزى بود. تمام حیات او بیشتر به یک حریق مدهش شبیه بود حریقى که به تدریج جوهر وجودش را به خاکستر تبدیل مى‌کرد.

روایت‌های هولناک زندانیان و فضای دهشتناک همبند بودن با زندانیان جانی و متوحش، بخشی از فضاسازی داستان را تشکیل می‌دهد.

نیچه مى‌گوید: «داستایوفسکی یگانه روان‌شناسى است که از او چیزى فرا گرفتم. او یکى از بهترین ثروت های بادآورده زندگى من بوده است. آشنائیم با او حتى بهتر از کشف استاندال بود».

البته نویسنده سختی ها را کمتر از آنچه هست بیان کرده و عده ای از منتقدان بر این عقیده هستند که علت، کاسته شدن نفرت داستایوسکی و یا وجود سانسور بوده که منجر به تلطیف روایات شده است.

از این کتاب فیلمی هم در سال 1932 ساخته شده است (واسیلی فیودوروف، به زبان روسی).

دانلود خاطرات خانه اموات (داستایوسکی)

برادران کارامازوف (فئودور داستایوسکی)

فئودور داستایوسکی ، نویسنده شهیر روس (1821-1881)، از بزرگترین و تاثیر گذار ترین نویسندگان روسیه است. وی مدتی دستگیر و به سیبری فرستاده می شود. نوشته های وی از مردمی حکایت دارد که اغلب عصیان زده، بیمار و حتی روان پریش هستند! از جمله آثار وی می توان به "بیچارگان، خاطرات خانه اموات، جنایت و مکافات، ابله، برادران کارامازوف و جوان خام" اشاره کرد. در بسیاری از آثار وی یک مثلث عشقی وجود دارد. بدین معنی که خانمی در بین عشق دو مرد قرار می گیرد.

داستان برادران کارامازوف ماجرای خانواده‌ای عجیب و شرح نحوهٔ ارتباطی است که بین فئودور کارامازوف، پیرمرد فاسدالاخلاق و متمول با سه پسرش به نام‌های دیمیتری، ایوان و آلیوشا و پسر نامشروعش به نام اسمردیاکوف وجود دارد. همه این برادران از دوران کودکی به دلیل بی بند و باری پدرشان از خانه دور هستند و در جوانی و میانسالی به خانه و پیش پدرشان برمیگردند. پسر بزرگتر و پدر هر دو عاشق یک دختر میشوند و جدال بزرگی باهم دارند. پدر، ملّاکی بدنام در یکی از شهرهای کوچک روسیه است که در نهایت به قتل می‌رسد و پسر بزرگترش دیمیتری به ظن قتل وی دستگیر می‌شود. هر یک از چهار برادر، وجهی از شخصیت پدر را بیان می‌کنند. داستایفسکی، پرسش محوری کتاب را مسئلهٔ وجود یا عدم وجود خداوند و خیر و شر در عالم دانسته است.

این کتاب توسط بسیاری از دانشمندان، مثل اینشتین، فروید و هایدگر مورد تحسین قرار گرفته است. فروید رمان را به‌خاطر محتوای آن که به نظریات او درباره‌ی عقده‌ی ادیپ و رابطه‌ی پسر با پدر مربوط است شایسته‌ی بررسی می‌داند و کافکا این کتاب را الهام بخش خود میداند.

حدود 70 صفحه اول کتاب شاید گیج کننده و حوصله سربر باشد، اما در ادامه جذب کتاب خواهید شد. بهر حال این شاهکار ادبی از جمله کتاب هایی است که "باید" خوانده شود!

چند فیلم (که دو تایشان بیشتر معروف هستند)، یکی روسی و یکی هم آمریکایی (1958 ریچارد بروکس) هم از کتاب ساخته شده است.

برادران کارامازف (فئودور داستایوسکی) 1

برادران کارامازف (فئودور داستایوسکی) 2