مرگ کسب و کار من است (روبر مرل)
داستان مرگ کسب و کار من است (La mort est mon métier) توسط روبر مرل (1908-2004) فرانسوی در سال 1953 نگاشته شده و حقایقی را در قالب داستان بیان کرده‌است.
رمان در واقع سرگذشت رودلف هوس است که در کتاب رودلف لانگ نام دارد. کتاب کل داستان زندگی این جلاد نیست و فقط شامل بخش کاری وی و دربارهٔ چند سال پایانی زندگی او، زمانیکه فرمانده اردوگاه آشویتس بود میشود. مسائل مربوط به زندگی شخصی او به کمک خلاقیت نویسنده و با نگاه بر زندگی اغلب نیروهای نازی است. لازم است ذکر شود که در هنگام فرار او با اسم «فرانز لانگ» زندگی می‌کرد. رودلف بعد از جنگ در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام محکوم شد اما در دادگاه به کارهایی که در آشویتس انجام داده بود افتخار می‌کرد.
در ابتدای کتاب می خوانیم:
جز به قربانیانِ آن کسان که مرگ از برای‌شان کسب و کاری به حساب می‌آید
این کتاب را به که اهدا می‌توانم کرد؟
داستان از دوران کودکی لانگ شروع می شود، با پدری سخت‌گیر و منضبط او بسیار فرمان‌پذیر و مطیع تربیت شد. پدری بسیار مذهبی که او را نذر کلیسا کرده بود اما رودلف همیشه در قلب خود عمویش را که یک افسر بود می‌ستود. آرزوی او این بود که مانند عموی خود فردی نظامی شود.
او در سن ۱۶ سالگی با فرار از خانه به ارتش ملحق شد و با وجود سن کم به کمک اطاعت محض و انضباط زیاد مدارج ترقی را طی کرد. بدین ترتیب او قسمت اعظم زندگیش را در جنگ جهانی اول صرف کرد پس از اتمام جنگ مدتی را به کارگری مشغول بود تا زمانی که به حزب نازی پیوست.
او مأموریت‌های مختلفی را به عهده گرفت، و به دلیل قتل یک معلم، چند سال زندانی بود. پس از آزادی، همچنان به فعالیت برای حزب ادامه داد. سپس او را برای کار در مزرعه‌ای گماردند که توانست با آباد کردن آنجا در زمان کوتاه قدرت تشکیلات‌دهی بالای خود را نشان دهد سپس او را به ریاست اردوگاه آشویتس منصوب کردند که بزرگترین اردوگاه کار اجباری نازی‌ها شناخته میشود و کشتارگاهی بیرحمانه برای قتل‌عام یهودیان بود. اتاق‌های گاز با ظرفیت بالا هر روز جان تعداد زیادی از مردم بی‌گناه را می‌گرفت. این اتاق‌ها مجهز به لوله‌های دکوری آب برای فریفتن قربانیان بود و به قربانیان گفته میشد برای حمام کردن و ضدعفونی به این اتاق‌ها منتقل می‌شوند!
قبل از ورود این افراد به اتاق گاز موهای آن‌ها را تراشیده و دندان‌های طلای آنان را درمی‌آوردند و تحویل رایش سوم می‌دادند و چربی حاصل از سوزاندن آن‌ها برای صابون‌سازی استفاده میشد.
تا پایان کار این اردوگاه تخمین زده شده حدود دو ونیم میلیون نفر قتل‌عام شدند.
این کتاب در سال 1352 توسط احمد شاملو ترجمه شده است.
روبر مرل
سلام دوستان هنر دوست