کتابخانه کوچک حسین

شام آخر (پائولو گوئیلو): قسمتی از کتاب "شیطان و دوشیزه پریم"

“لئوناردو داوینچی” موقع کشیدن تابلو “شام آخر” دچار مشکل بزرگی شد. او میبایست “خیر و نیکی” را به شکل “عیسی” و بدی را به شکل “یهودا”(که از یاران عیسی (ع) بود و هنگام شام تصمیم گرفت به او خیانت کند) تصویر میکرد. کار را نیمه تمام رها کرد تا مدلهای آرمانیش را پیدا کند.
روزی در مراسم همسرائی ، تصویر کامل مسیح را در چهره یکی از آن جوانان یافت. جوان را به کارگاهش دعوت کرد و از چهره اش اتودها و طرح هائی برداشت.

سه سال گذشت. تابلوی “شام آخر” تقریبا تمام شده بود ، اما داوینچی برای “یهودا” هنوز مدل مناسبی پیدا نکرده بود. کاردینال ، مسئول کلیسا کم کم به او فشار می آورد که نقاشی دیواری را زودتر تمام کند ، داوینچی پس از مدتها جست وجو ، جوان شکسته ، ژنده پوش و مستی را در جوی آبی یافت. ازدستیارانش خواست تا اورا به کلیسا آورند ، چون دیگر فرصتی برای طرح برداشتن از او نداشت.

گدا را که نمی دانست چه خبر است به کلیسا آوردند. دستیارانش او را سرپا نگه داشتند و درهمان وضعیت داوینچی از خطوط بی تقوائی، گناه و خودپرستی که به خوبی بر آن چهره نقش بسته بودند ، نسخه برداری کرد.

وقتی کار تمام شد ، گدا که دیگر مستی از سرش پریده بود، چشمهایش را باز کرد و نقاشی را پیش رویش دید و با آمیزه ای از شگفتی و اندوه گفت:

“من تابلو را قبلا دیده ام !!!”

داوینچی شگفت زده پرسید :

کجا؟!

جوان ژنده پوش گفت :

“سه سال پیش ، قبل ازاینکه همه چیزم را از دست بدهم ، موقعی که در یک گروه همسرائی آواز میخواندم ، زندگی پراز رویائی داشتم و هنرمندی از من دعوت کرد که مدل نقاشی چهره “عیسی” شوم !”

تابلو شام آخر The Last Supper حضرت عیسی اثر لئوناردو داوینچی یکی از برجسته ترین و همچنین از پر راز ترین تابلو ها و نقاشی های موجود در طول تاریخ می باشد. داوینچی الگو و داستان این نقاشی را بر پایه کتاب انجیل یوحنا باب 13 آیه 21 ترسیم کرده است و محل قرار گیری و رسم این نقاشی بر روی دیوار سالن غذا خوری کلیسای سانتا ماریه دله گراتسیه در شهر میلان و دارای 460 سانتی متر عرض و 880 سانتی متر طول می باشد. این تابلو، روبروی نقاشی دیگری که در آن مسیح به صلیب کشیده شده است رسم گردیده و داوینچی خواسته یک روز قبل و یک روز بعد از تصلیب را به مخاطبان نشان دهد. این نقاشی به روش پرسپکتیو کشیده شده، که نوآوری مهمی از داوینچی می باشد و بر خلاف تابلوهای قبل از آن، تمام حواریون بشکل انسانهای عادی رسم شده اند.

در این نقاشی، عیسی (ع) بهمراه 12 حواریون "از چپ به راست: بارتولومئو، یعقوب پسر جلفا، اندریاس، یهودا اسخریوطی، پطرس، یوحنا یا مریم مجدلیه، عیسی، توما، یعقوب پسر زبدی، فیلیپ، متی، تادئوس و شمعون قانوی" هستند.

البته تنها کسی که به قطعیت می توان از وی نام برد، علاوه بر عیسی (ع)، یهودا است که با لباس آبی، چاقویی را در دست دارد. وی حواری و خائن به عیسی بود و دلیل اصلی به صلیب کشیده شدن عیسی می باشد چرا که مکان عیسی را بخاطر 30 سکه به رومیان نشان داد. وی پس از آن بسیار پشیمان شد و خود را بعد از مصلوب شدن عیسی حلق آویز کرد. از او به عنوان نماد پستی و خیانت یاد می شود.

یکی از نکات مهم در این تابلو این است که عیسی از خیانت یکی از یاران خود کاملا آگاهی داشته و این را در روزهای پایانی عمر، با یاران خود مطرح کرده و علت اصلی نگرانی و تعجب یاران مسیح در تصویر نیز همین است.

پطرس نزدیک ترین یار عیسی بود و پس از وی بعنوان اولین پاپ شناخته می شود. وی را بعنوان موسس کلیسای رم می شناسند.

یوحنا محبوب ترین حواری نزد عیسی بود و انجیل او یکی از معتبرترین انجیل ها در دین مسحیت می باشد. مسیح بر روی صلیب این سخن را گفت که ” مادر زین پس یوحنا پسر تو و ای یوحنا زین پس مادرم مریم مادر توست “.

سمت چپ عیسی احتمالاُ ماریا (مریم مجدلیه) نشسته و برعکس دیگران تنها فردی است که آرام بوده و دستانش براحتی در هم گره خورده است. به گفته تاریخ نگاران و تحلیل گران او معشوقه و یا شاید همسر عیسی مسیح بوده است که با توجه به نوع نشستن و حالت لباس وی محققان به این نتیجه رسیده اند که ماریا باردار می باشد.
البته اینها نظرات دانشمندان است، شاید واقعیت چیز دیگری باشد!